بشقاب پرنده ای بیرون از زمین

اکثر اقمار منظومه ی شمسی یا شکل صاف و گردی دارند و یا تکه‌هایی ناصاف از صخره‌های فضایی هستند. در این بین، دو قمر زحل، پن و اطلس، شکل عجیبی دارند که انسان را به یاد فیلم‌های علمی تخیلی دهه 50 میلادی می‌اندازد. این اقمار صفحه‌ای شکل، در مرکز خود برآمدگی دارند که به طرزی غیرعادی، شبیه تصورات ما از بشقاب پرنده است. قمر اطلس که از پن هموارتر است، اگرچه تنها 18 کیلومتر بین قطب‌هایش فاصله دارد، اما در مرکز برآمدگی خود حدود 40 کیلومتر پهنا دارد.

شکل عجیب این قمرها بیشتر شبیه یک معما است. در حالی‌که سرعت گردش سریع این قمرها برای تبدیل آنها به یک جسم بیضی شکل هموار، کافی است مشخص نیست که این برآمدگی‌ها چگونه به وجود آمده است.

شکل و مدار چند قمر عجیب، شباهت بسیار زیادی به بشقاب‌پرنده‌های خیالی دارد و پدید آمدن آن‌ها جزو عجایب منظومه خورشیدی است.

پاسخ این سوال ممکن است در مدار قمرها نهفته باشد، مدارهایی که خیلی نزدیک حلقه های زحل هستند. احتمالا اجسام یخ‌زده‌ای از این حلقه‌ها، به روی پن و اطلس سقوط کرده‌اند و با تجمع در نزدیکی ناحیه استوایی، این برآمدگی‌ها را شکل داده‌اند. این فرضیه با مشاهدات ستاره‌شناسان تطابق دارد. برآمدگی‌های این دو قمر برخلاف نواحی ناهموار قطبی آن‌ها، بسیار صاف هستند که نشان می‌دهد این برآمدگی‌ها، از ذرات ریزی ساخته شده‌اند که شبیه ذرات کشف شده در حلقه‌های زحل است.

اگرچه اثبات این فرضیه غیرممکن است، اما مشاهدات جدیدتر شاید سرانجام بتواند توضیحی برای شکل عجیب این اقمار زحل پیدا کند. با این حال، به نظر نمی‌رسد که فناوری موجودات فضایی نقشی در شکل‌گیری این قمرها داشته باشد.