مادر بهشت

گفتم برای شهادت حضرت چی بهتر از داستان زیبا از ایشون اونم از کتاب 1001 حکایت اخلاقی گشتم یه داستان کوچک ولی زیبا پیدا کردم:

مردی به زن خود گفت : از فاطمه زهرا(س) بپرس آیا من از شیعیان آنهایم؟ آن زن پرسید ، حضرت فرمود اگر از آنچه نهی کرده ایم دوری کنی از شیعیان مایی، و گرنه نیستی . جواب را برای شوهر خود آورد 

شوهرش از شنیدن این پاسخ بسیار ناراحت شد و گفت : وای بر من ! چگونه ممکن است انسان پاک باشد و از او گناهی سرنزند ، در این صورت در آتش جهنم جاودان خواهم بود ، زیرا هرکس از شیعیان ایشان نباشد در جهنم است . آن زن گفتار شوهر خود را برای حضرت زهرا (س) نقل کرد  فاطمه زهرا(س) فرمود : به شوهرت بگو آن طور که فکر کرده ای نیست ،  زیرا شیعیان ما از بهترین مردمان بهشت هستند .

آنها برای پاک شدن از گناه به گرفتاری های دنیا مبتلا می شوند و یا در قیامت رنج و سختی می بینند یا در طبقه ی اول جهنم کیفر خواهند شد و پس از این که پاک شدند به واسطه ی محبت ما از آن جا نجات یافته در بهشت مسکن می گیرند 

منبع : کتاب 1001 حکایت اخلاقی ج 1 ص 543 به نقل از پند تاریخ ج3 ص 96

ارزش گریه بر امام حسین

خطیب بزرگوار حضرت حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا باقری که از شاگردان آیت الله میلانی هستند می گفتند : یک بار خدمت آیت الله العظمی میلانی بودم ،ایشان فرمودند فلانی ! منبر که می روی چهل نفر از جوانان پای منبرت را بیاور ؛کارشان دارم . بنده از این دستور استاد تعجب کردم ؛ ولی اطاعت امر کرده چهل نفر از جوانان را آوردم. آقا فرمودند : یکی یکی بیایند داخل اتاق . ما اصلا نفهمیدیدم چه کار دارد . فقط هر جوانی که وارد می شد ، پس از چند لحظه با چشمان گریان بیرون می آمد و اصلا حرف نمی زد و حدودا بیست نفر وارد شدند تا این که من بی تابی کردم و داخل رفتم ببینم حکایت چیست ! وقتی وارد اتاق شدم آقا نشسته بودند و کفنش هم کنارش بود و هر جوانی که داخل می شد از او می پرسید : تو امام حسین را دوست داری ؟ آنها جواب می دادند : بله آقا . می فرمودند : خیلی ؟! جواب میدادند : ان شاء الله که همین طور است . به محض اینکه اشک از دیده جوانان جاری مشد ، آیت الله میلانی سریع کفن خود را به اشک آنها می مالید و با دیدن آن صحنه ، جوان ها بیشتر منقلب می شدند و گریه می کردند و از اتاق بیرون می آمدمد .

بعد از ایشان پرسیدم : آقا ! شما مرجع هستید و اجازه اجتهاد خیلی از مراجع را داده اید دیگر به این مسئله احتیاجی ندارید . آقا فرمودند : اگر  به دردم بخورد ، همین توسل به حسین زهرا (ع) است 

                               حلال جمیع مشکلات است حسین                  شوینده ی  لوح سیئات است حسین 

                                ای شیعه تو را چه غم ز طوفان بلا                  جایی که سفینة النجاة است حسین 

              

---

مبع : کتاب هزار و یک کایت اخلاقی جلد 1 صفحه ی 630 حکایت 861 به نقل از کرامات معنوی

ای کاش من غلامت بودم...

امام سجاد متولد 5 شعبان سال 38 به شهادت رسیده در 12 یا 18 یا 25 محرم سال 95 هجری این امام  بعد از واقعه عاشورا 34 سال عهده دار امر ولایت و امامت بوده ودر این  34 سال هیچگاه از غم آن واقعه فارق نگشته مادر این حضرت به قول قوی   شهربانو  فرزند دختر یزدگرد سوم بوده و به نوعی شاهزاده ایرانی نیز هست 

 این امام در قبرستان بقیع در کنار فرزندان و عموی بزرگوار  خود دفن شدند  روش مبارزه این حضرت با دعا و نیایش بوده و از ایشان صحیفه گرانقدر سجادیه به جا مانده که مجموعه ای از دعا های حضرت هست 

واین هم داستانی  زیبا از امام سجاد :

سعید ابن مسیّب می گوید :سالی قحطی شد و مردم به طلب باران رفتند . من نظر افکندم و دیدم غلامی هنوز دعای او تمام نشده بود که ابری در آسمان ظاهر شد .

غلام سیاه چون نظرش بر ابر افتاد ، خدا را حمد کرد و باران نازل شد به حدی که گمان کردیم ما را از بین خواهد برد .

من به دنبال آن غلام رفتم ، دیدم وارد خانه امام سجاد (ع) شد . خدمت امام رسیدم و عرض کردم : در خانه شما غلام سیاهی هست ، منت بگذارید و او را به من بفروشید .

فرمود :ای سعید ! چرا به تو نبخشم ، پس به بزرگ غلامان خود امر فرمود هر غلامی که در خانه دارد به من عرضه کند . پس ایشان را جمع کرد ، ولی آن غلام را بین ایشان ندیدم .

گفتم : آن را که من می خواهم بین ایشان نیست . فرمود :دیگر باقی نمانده مگر فلان غلام، پس امر فرمود او را حاضر کردند . چون حاضر شد دیدم او همان مقصود من است . گفتم : مطلوب من همین است.

امام فرمود : ای غلام ! سعید مالک تو است همراهش برو . غلام رو به من کرد و  گفت : چه چیزی سبب شد که مرا از مولایم جدا ساختی ؟

گفتم : به سبب آن چیزی که ازاستجابت دعای باران تو دیدم . وقتی غلام این سخن را شنید رو به آن آسمان کرد و گفت : ای پروردگار من ! رازی بود بین  تو و من ، الان آن را فاش کردی مرا بمیران و به سوی خود ببر .

پس امام (ع) و آن کسانی که حاضر بودند گریستند و من با حال گریان بیرون آمدم . چون به منزل خویش رفتم فرستاده امام آمد و گفت: اگر می خواهی جنازه غلام را ببینی بیا . با آن  فرستاده برگشتم و دیدم غلام از دنیا رفته

کتاب "1001 حکایت اخلاقی " جلد 1 صفحه 195 به نقل از "یکصد موضوع پانصد داستان " به نقل از "منتهی الامال "

یا علی...